Powiat Wodzisławski GORZYCE - Powiat Wodzisławski

• Zespół pałacowo-parkowy w Gorzycach

Zespół pałacowo-parkowy mieści się przy ul. Zamkowej, na południowo-zachodnim skraju wsi, w odległości około 1 km od centrum w kierunku Chałupek. Przebiega tędy szlak rowerowy wokół powiatu wodzisławskiego (zarejestrowany w śląskiej sieci tras rowerowych pod nr 316 Y, liczący 52 km).W skład całego obiektu wchodzą – odległe od siebie o około 750 m – tzw. pałac górny oraz pałac myśliwski. Otacza je przepiękny, stuhektarowy park krajobrazowy w stylu angielskim, dlatego też warto zatrzymać się tam na dłuższą chwilę i pospacerować malowniczymi alejkami wśród wielu roślin (np. amerykańskiego tulipanowca czy platana). Za założycieli zespołu uważa się najczęściej hrabiów von Arco, Wilhelma i jego syna Aleksandra. Georg von Arco, syn Aleksandra i Gertrudy, powszechnie uważany jest za pioniera radiofonii, stąd przylgnął do niego żartobliwy tytuł Jego Wielkiej Częstotliwości. Zespół pałacowo-parkowy został w 1989 r. wpisany do rejestru zabytków klasy. W wyżej położonym klasycystycznym, prostokątnym pałacu obecnie znajduje się Warsztat Terapii Zajęciowej. Zamek dolny czeka na odbudowę i zagospodarowanie. W bezpośrednim sąsiedztwie zespołu funkcjonuje Dom Pomocy Społecznej.

• Kamienna figura św. Jana Nepomucena w Bluszczowie

Figura znajduje się na szczycie rozległego wzgórza, zwanego Bluszczowską Górką. Postawiony z fundacji Larischów w latach 1730-1740 pomnik, wykonany jest w stylu barokowym. Figura św. Jana Nepomucena w Bluszczowie jest pełnoplastyczną, trójwymiarową rzeźbą ustawioną frontem w stronę szerokiej doliny rzeki Odry. Składa się zasadniczo z trzech elementów: cokołu, postumentu ujętego rzeźbami dwóch świętych franciszkańskich i zwieńczonego gzymsem oraz grupy figuralnej – Św. Jana Nepomucena dającego jałmużnę żebrakowi.

Figura, odnowiona w 2001 r., jest jednym z piękniejszych pośród bardzo licznych na ziemi wodzisławskiej nepomuków. Ich najcenniejszym przykładem jest stojąca niedaleko kościoła Wniebowzięcia NMP w Wodzisławiu Śl. rzeźba autorstwa Jana Melchiora Oesterreicha (1747 r.), a jednym z najciekawszych – figura stojąca przy drodze z Grabówki do Lubomi (1738 r.), ukazująca świętego Jana Nepomucena w bardzo rzadkiej i nietypowej pozycji z nogą opartą na kuli ziemskiej.

• Sanktuarium Matki Boskiej Fatimskiej w Turzy Śląskiej

Do Sanktuarium Matki Boskiej Fatimskiej przybywają tysiące pielgrzymów z całej Polski, a także z zagranicy. Właśnie oni nazwali Turzę „Śląską Fatimą”. Budowę kościoła zainicjował w tym miejscu, tuż po zakończeniu II wojny światowej, ks. Ewald Kasperczyk, który zaproponował również wezwanie dla świątyni. W tym celu został namalowany obraz. W niedługim czasie kościół stał się znaczącym ośrodkiem kultu maryjnego.

W 1948 r.świątynia została poświęcona przez biskupa Stanisława Adamskiego, a w 1968 r. uzyskała status kościoła rektoralnego parafii w Jedłowniku. Sanktuarium jest znane z Dni Chorych (13 dzień każdego miesiąca) oraz Nocy Pokuty i Wynagrodzenia Odpustów (noc z 29 na 30 każdego miesiąca). Rzesze wiernych przybywają wówczas, aby uczestniczyć w tych nabożeństwach.

Warto wspomnieć, że obydwa sanktuaria maryjne umieszczone zostały w herbie powiatu wodzisławskiego. Symbolizują je dwa fleur-de-lis umieszczone po obu stronach głowy piastowskiego orła.

• Kolonia Fryderyk
  

Kolonia Fryderyk to osiedle robotnicze, które jest niewielkim sołectwem wchodzącym w skład gminy Gorzyce. Powstanie wioski datuje się na początek XIX w. Na początku XX wieku, w czasie rozkwitu przemysłu górniczego na Śląsku, zdecydowano o wybudowaniu osiedla dla robotników w pobliżu Gorzyc. W 1911 r. powstało 13 z zaplanowanych 47 domów. Dwa lata później rozpoczęto budowę kopalni „Fiedrich-Schacht” („Szyb Fryderyk”). Kopalnia nie przetrwała jednak długo. Już w 1923 r zaprzestano wydobywania w niej węgla. W czasie II wojny światowej Niemcy urządzili w wiosce tzw. Polenlager. W miejscowości do dzisiaj zachowały się charakterystyczne budynki mieszkalne, tzw. familoki. Od kilku lat znajdują się one w rejestrze zabytków.

• Kaplica Świętej Rodziny w Olzie

Klasycystyczna kaplica wzniesiona w 1801 r. Murowana z bryłą zakończoną półkoliście, przykryta dwuspadowym dachem pokrytym gontem. W centralnej części dachu umieszczono sygnaturkę. Wejście do kaplicy stanowi skromnie zdobiony portal. W elewacjach bocznych umieszczono po jednym okienku. We wnętrzu znajduje się ołtarzyk Świętej Rodziny, noszący wyraźne cechy sztuki ludowej. Powyżej ołtarza umieszczono figurę Matki Bożej trzymającej w rękach Dzieciątko.